Studenten. De toekomst van Nederland. Het groepje mensen dat de vergrijzende mensheid levend moet houden, die de economie draaiende moet houden. Iets wat typisch iets is voor studenten zijn de studentenverenigingen. Ontgroeningen horen daarbij, daarom heb ik er voor gekozen niet bij een studentenvereniging te gaan. Ik bewaar mijn papillen liever als smaakalarmeringen dan om een wc-rand mee schoon te likken en voel er al helemaal niks voor om als Sneeuwwitje verkleed door de Tilburgse binnenstad te lopen.
Dit maakt mij geen ‘neppe’ student (denk ik). Ik studeer, dus ik ben. Het komt zelfs voor dat op een zondagmorgen, na een goede douche, mijn haar behoorlijk studentikoos valt. Ik drink bier, dus ik ben student. Ik versier (lees: ik hang slingers op voor een verjaardag). Ik rook een sigaret en reis door het land met de kaart der kaarten: De OV-chipkaart.
Toch. Ik ben niet het type student dat uitgaat en ladderzat thuiskomt. Dan doe ik liever thuis. Ik ben ook niet het type dat met een leren tas loopt, maar nog steeds met het rugzakje uit het vorige decennium. Mijn keuzes, want mijn keuzes zijn ook behoorlijk studentikoos.
Als student maakt je tenslotte keuzes. Niet dat je geen keuzes maakt als je als begin twintiger op zoek naar werk gaat. Was het maar zo’n feest. Automatische piloot tot aan de geraniums (die tegen die tijd van plastic zijn, want bezuinigingen) en gaan!
We hebben allemaal de keuze gemaakt. De keuze voor een opleiding, voor welk beroep je wilt gaan doen. Ik heb ervoor gekozen azijn te gaan pissen: opleiding journalistiek. Het zijn dromen die langzaam werkelijkheid worden. Eén droom is al uitgekomen. Een geschreven boekje – met nadruk op je- prijkt op mijn palmares. Nu zijn er nieuwe doelen, nieuwe dromen en waarschijnlijk zijn enkele daarvan maar illusies. Geluk bij een ongeluk: Een illusie armer maakt de ervaring rijker.
Soms sta ik verstelt van de dromen van leeftijdsgenoten. Er zijn mensen die een track met Gers Pardoel willen maken. Studenten die de ambitie hebben om een boek te schrijven of om door te breken in de wereld van glamour.
Ach, we hebben – als student- allemaal de keuze gemaakt. Dat alleen al maakt ons studentikoos. We zijn tenslotte allemaal de student die koos.
